Olden, Max van - Lieve edelachtbare

Waardering ***

Schaduwprijswinnaar Max van Olden weet zich met zijn debuut Lieve edelachtbare gelijk goed te profileren. De jurist heeft bewust gekozen voor een fictief boek, omdat hij daarin alles naar zijn hand kan zetten. Het boek is tot stand gekomen vanuit het zich realiseren dat er onzichtbare muren tussen het openbaar ministerie, de advocatuur en de rechterlijke macht staan, aldus Max van Olden (bron https://www.hebban.nl/artikelen/max-van-olden-grisham-is-een-reus ).

Luna staat aan het begin van een veelbelovende carrière bij een vooraanstaand advocatenkantoor. Ze werkt veel wat ook gevolgen heeft voor haar relatie met haar vriend, die sinds hun verhuizing nog geen nieuwe baan heeft gevonden en hele dagen thuis zit. Als ze na een ruzie op stap gaat en de nacht met een ander doorbrengt, beseft ze nog niet welke gevolgen die zowel voor haar relaties als haar werk zal hebben.

De cover van Lieve edelachtbare maakt direct al duidelijk dat je een thriller in de hoek van de advocatuur kan verwachten. De rode kleur trekt de aandacht en de titel is opvallend met zijn witte letters. Het debuut van Max van Olden trekt op een volle tafel in de boekhandel zeker de aandacht naar zich toe. Het thema in dit boek, machtsmisbruik en chantage binnen het Nederlandse rechtssysteem is vernieuwend en prijkt als kop op de achterflap. De inleidende tekst is ietwat nietszeggend en hier was zeker meer uit te halen geweest. Protagonist Luna, net aangenomen als advocate Kratz & Kratz, speelt de hoofdrol in Lieve edelachtbare. De hardwerkende doorzetter, die met regelmaat twijfelt aan zichzelf en haar keuzes, zoekt een balans tussen de vele uren die haar werk vraagt en de eisen die haar, op dit moment, werkloze vriend aan haar stelt. Die ene avond uit brengt haar in een lastig parket. In de andere verhaallijn is Wessel het hoofdkarakter, een serieuze  jongeman die bijna afgestudeerd is en dan geconfronteerd word de keuze tussen zijn vriendin en een oude vriend. Van Olden speelt met de twee verhaallijnen die afwisselend verteld worden door een alwetende verteller, waarbij hij zeer lang verborgen weet te houden op welke wijze ze samenkomen. De spanningsboog in Lieve edelachtbare kent een aantal hoge punten, waarbij vooral de onderhuidse spanning te voelen is en je als lezer wilt weten hoe het zit. Daarnaast echter zijn er ook momenten dat de spanning wat inzakt doordat er even weinig gebeurt of misschien wel omdat de advocatuur soms een beetje saai is. . Dat van Olden kan schrijven is zichtbaar en het boek leest dan ook als een trein. Zijn expertise in de advocatuur is helder en een mooie bodem voor meerdere thrillers in dit thema. Van Olden heeft een boeiend debuut afgeleverd maar laat zeker nog ruimte voor groei over. Lieve edelachtbare heeft dan ook een terechte nominatie gekregen voor de Hebban thrillerdebuutprijs.