U bent hier

Janssen, Roel - De Witwasser

Waardering ****

De Haagse journalist debuteerde in 1997 met De Struisvogelcode en heeft ondertussen al menig titel op zijn naam staan. Janssen schrijft in verschillende genres en laat zich altijd inspireren door de actualiteit. Veel van zijn boeken staan dan ook bekend als faction, al wist hij met zijn De tiende vrouw thrillerprijs De Gouden strop binnen te slepen.
De dood van Wim Duisenberg, de rol van de Nederlandse financiële sector bij witwassen en een mysterieus klooster in Italië waar een Amerikaan een instituut wilde beginnen vormden samen de actuele zaken die Janssen gebruikte voor het schrijven van De witwasser, zo vertelt hij zelf in de filmpjes op de Instagram van uitgeverij Cargo.

Officier van justitie Rhonda Zander krijgt de zaak van een overleden Nederlandse bankier in Frankrijk op haar bureau, aan haar de taak onderzoek te doen ter plaatse. Alhoewel de plaatselijke politie het dossier al snel sluit, stuit Rhonda op enkele ongeregeldheden die haar motiveren haar onderzoek voort te zetten. Eén van de zaken waar bankier Mansveld bij betrokken was, was de financiering van een instituut voor het opleiden van rechts – radicale jongeren, gelegen in een Italiaans klooster. De ontmoeting met Wolfswinkel, die door zijn werk als curator ook bij het klooster terecht komt, en de daaropvolgende samenwerking zorgt voor de ontdekking dat het instituut een sinister netwerk vormt, waarin witwassen een grote rol speelt.

De witwasser valt qua cover op mijn blauwe opvallende kleur en het witte klooster in het midden van de pagina. Doordat de kleur naar beneden donkerder wordt valt bijna niet op dat het klooster in het bos staat, maar wel in een aantal kernwoorden te lezen staat waar De witwasser over gaat. Op de achterkant een uitgebreide inleiding op het verhaal, waarbij er wel wat teveel informatie al weggegeven wordt.
Hoofdpersonage Rhonda Zander is goed neergezet door de auteur, haar gedrevenheid en ambitie om de waarheid boven tafel te krijgen maken haar geloofwaardig in de keuzes die ze maakt. Ze schroomt niet om zich uit te spreken en zoekt soms ook de grenzen van het grijze gebied op om haar werk te kunnen doen. Naast haar heeft ook advocaat en curator Ebbe Wolfswinkel een eigen verhaallijn, waarin zowel zijn werk als privéleven voorbij komen. Juist door deze twee kanten een rol te laten spelen kan Janssen ook zijn beide kanten laten zien die hem maken tot wie hij is, van de zachte en conflict vermijdende kant tot het doorzettende en confronterende deel van zijn karakter.
Naast deze beide spelen ook een aantal anderen een bijrol, zoals de vrouw van Mansveld, zijn stiefzoon en diens vriend en de leiders van het instituut. Roel Janssen weet ze over het algemeen met slechts weinig achtergrondinformatie zo neer te zetten dat ze passen bij de rol die ze hebben in het plot.
Janssen neemt de lezer mee in de financiële wereld en gebruikt Patricia Selman, in haar rol als zelfstandig forensisch onderzoeker, om uitleg te geven over hoe witwassen werkt. Ook al weet deze dame het in makkelijke en begrijpelijke taal te schetsen, toch blijft het wel een uitdaging om het te volgen. Een enkel plaatje had hier wel kunnen helpen om e.e.a. inzichtelijker te maken.
Ook al is de theorie over hoe witwassen in elkaar steekt wat droog, toch weet de auteur voldoende te boeien om door te lezen en ook enigszins te snappen wat er zich achter de deuren van het klooster afspeelt. De spanning in het plot zit hem vooral in het onderzoek naar de dood van de bankier, al weet Janssen zeker ook voldoende spannende momenten in te bouwen in het oude klooster. Een locatie die zich zeker voor spanning leent en goed gekozen is als extra locatie.
Wat betreft de spanning heeft de lezer van De witwasser geen klagen, door de afwisseling in de verhaallijnen wordt de spanning goed vastgehouden en zeker richting het einde wil je het boek niet meer wegleggen tot de laatste pagina is dichtgeslagen.

www.schrijfplezier.eu: Columns, Recensies en meer.

Copyright © 2023 Schrijfplezier.eu