Waardering ****
Justin Cronin schreef op verzoek van zijn dochter een boek met een klein meisje in de hoofdrol. De Oversteek verscheen in 2010 en voor Cronin was het belangrijkste publiek om tevreden te stellen zijn eigen dochter. Ze las het boek tweemaal en zoog alle details in zich op, wetende dat zijzelf in delen in verschillende personages in het boek terug te vinden is. Voor Cronin was dat zijn grootste compliment. Zijn research heeft hij gedegen gedaan. Alle details over steden, namen en bijvoorbeeld locaties van casino’s kloppen tot in detail omdat hij alle kilometers in het boek zelf ook afgereisd is, volgens de Cronin de manier waardoor een gedeelte van het boek zichzelf al schreef (bron: http://www.goodreads.com/interviews/show/560.Justin_Cronin ).
6-jarige Amy Bellafonte maakt al veel mee in de eerste jaren van haar leven. Na een bijzondere tocht word zij als laatste toegevoegd aan een groep van proefpersonen waarop geëxperimenteerd word met een dodelijk virus. Wanneer het misloopt op de proeflocatie en er een uitbraak volgt weet Amy te ontsnappen en verschuilt zich ver weg in de bossen. Ver weg van de menselijke beschaving die steeds verder verschrompelt onder druk van het virus. 100 jaar later komt bij een ommuurde kolonie, die zich staande probeert te houden in een wereld voor kwaadaardige wezens, een jong meisje zonder stem en herinneringen aanlopen. Samen met een groep overlevenden waagt zij zich aan de reis naar de proeflocatie, waar het ooit allemaal begon.
De cover van De oversteek is toont een afbeelding van een jong meisje. Ondanks de sobere tinten valt het boek op tussen alle andere boeken door zowel deze cover als de dikte van 994 pagina’s. Op de achterflap staat een korte introductie in het verhaal waarbij je in ieder geval als lezer al ontdekt dat er vele jaren verschil zitten tussen de momenten waarin het verhaal zich afspeelt. Er valt niet echt een genresticker te plakken op De Oversteek, omdat het zowel elementen vanuit het thrillergenre, vanuit het fantasy genre als vanuit het horror genre bevat. Hierdoor is het wel voor een grote groep lezers een aantrekkelijk eerste deel van een trilogie om aan te beginnen en mede doordat nu deel 3 ook uitkomt, januari 2017, kun je het verhaal induiken en tot aan het einde met de personages meereizen.
De oversteek is opgesplitst in verschillende delen, waarbij je in het eerste deel zicht krijgt op wat heeft geleid tot de catastrofale uitbraak en wordt meegenomen in de aanloop daar naar toe. Hoofdpersonages hierin zijn Amy, het zesjarige meisje dat door haar moeder bij de nonnen wordt gebracht, en Wolgast, FBI-agent, belast met de taak de proefpersonen te werven voor het experiment. De relatie die tussen hen ontstaat maakt dat je als lezer gaat meevoelen met beide en wilt weten wat er gaat gebeuren. Het tweede deel start met een dagboekfragment van Tantetje, waardoor je in vogelvlucht wordt meegenomen via een evacuatie naar de eerste kolonie waar het verhaal, 92 jaar later, verder gaat. Met behulp van een plattegrond en een korte inleiding weet Cronin de lezer snel mee te nemen naar deze plek. Hoofdpersonages hier zijn Peter, Michael, Sara en Alicia, twintigers die samen met hun koloniegenoten zichzelf in leven proberen te houden tegen de viralen. Doordat Cronin wisselt van perspectieven tussen zijn hoofdpersonages maar soms ook andere bewoners van de kolonie krijg je een goed beeld van het leven in de kolonie maar krijgen de personages ook diepte. Eén van de karakters die een grote ontwikkeling doormaakt is Peter. Als lezer leer je hem kennen jonge twintiger die wacht loopt maar door de hele situatie wordt hij gedwongen verantwoordelijkheid te nemen, een leider te zijn en op reis te gaan met als doel iedereen die hij liefheeft te redden. Hij wordt gedwongen moeilijke beslissingen te nemen die hem volwassener maken. Het derde deel van De Oversteek gaat over de reis die Peter en zijn reisgenoten aangaan om te proberen hun kolonie te redden.
Cronin weet zijn personages tot leven te wekken door voldoende achtergrond mee te geven zodat je hen gaat begrijpen. Daarnaast heeft hij een wereld gecreëerd die weliswaar qua locaties overeenkomt met de wereld zoals wij die kennen, maar waar daarnaast wezens leven die continu een gevoel van onveiligheid veroorzaken. Vanaf het eerste deel van het boek weet Cronin met de spanning te spelen door soms te wisselen in de tijd en in perspectief. Hierdoor blijf je je als lezer steeds afvragen wat er nu precies aan de hand is en gebeurt er steeds iets onverwachts. In de laatste hoofdstukken, waarin de groep reizigers uiteindelijk gesplitst word, weet Cronin verschillende open eindes te creëren waardoor je als lezer niet anders wil dan het tweede deel zo snel mogelijk ter hand nemen.
www.schrijfplezier.eu: Columns, Recensies en meer.
Copyright © 2023 Schrijfplezier.eu