Waardering **
Het debuut van Britta Böhler en Rodney Bolt is pas verschenen. Een advocaat en een rechtbankjournalist hebben samen een schrijversduo gevormd voor de trilogie over Posthumus. Twee jaar geleden, tijdens een vakantie, bedacht Britta Böhler dat ze wel graag zelf een detective wilde schrijven. Omdat ze dit graag als duo wilde doen, mailde ze Rodney Bolt die ze vier jaar eerder via een vriend had leren kennen. Een samenwerking was snel gevormd. Beiden hebben een eigen taak, maar naarmate het boek vordert gaat het steeds meer door elkaar lopen. En waar het boek volledig fictie is, putten beiden uiteraard wel uit hun werkervaringen.
Heldhaftig gaat over Pieter Posthumus, ook wel PP of Posthumus genoemd. Hij werkt bij team uitvaarten in Amsterdam en heeft een drukke taak. Onbekende lijken uit de gracht, iemand die zich heeft verhangen; zolang het onbekenden zijn belanden ze bij het team van Posthumus. Twee van de aan hem toegewezen overledenen kan hij niet loslaten, ook al ziet de politie geen samenhang. Posthumus zet een eigen onderzoek op. Dan komt journaliste Merel in beeld, een oude bekende van Posthumus. De tweede verhaallijn in Heldhaftig gaat over een team dat achter een Amsterdamse terroristische cel aan zit. Lisette en haar team moeten opnieuw achter de verdachten aan als zij wegens gebrek aan bewijs zijn vrijgelaten. Van bovenaf staan zij onder flinke druk om te presteren.
Heldhaftig is gepromoot als een misdaadboek, een thriller waarvan je wel wat mag verwachten getuige ook de tekst op de achterflap. Helaas is Britta Bolt er niet in geslaagd dit waar te maken. Posthumus is een boeiend personage, geplaagd door herinneringen die hem diepte geven. Andere personages echter blijven 1-dimensionaal, gaan nergens echt leven. Waar Bolt goed in geslaagd is, is een bijna levend Amsterdam te creeren, waarbij het bij momenten voelt alsof je er zelf loopt en je waarschijnlijk met het boek in de hand de routes zou kunnen lopen. Wat mist is de beloofde actie en de spanning die je mag verwachten als je de achterflap leest. Terrorisme en de inlichtingendienst spelen echter slechts een bijrol en behalve één spannend moment beleeft Posthumus vrij weinig. Er is teveel de nadruk gelegd op details en bijzaken waardoor het tempo en daardoor de spanning ver te zoeken zijn. Ondanks dat er een open einde is dat op zich wel uitnodigt om een volgend deel op te pakken, heeft Britta Bolt zich met heldhaftig niet voldoende weten neer te zetten om dit ook daadwerkelijk te doen.
www.schrijfplezier.eu: Columns, Recensies en meer.
Copyright © 2023 Schrijfplezier.eu